بسمه تعالی

سرزمینی را می ‌شناسم که به وسعت یک تاریخ به آن ظلم شده…

سرزمینی را می‌شناسم که سلاح‌شان ایمان به خداست،

در مقابل بمب‌ها و مو شک‌ها سینه‌شان را سپر می‌کنند.

پناهگاهی ندارند در هنگام بمباران‌ها ی وحشیانه اهریمنان.

سرزمینی را می‌شناسم که در ماه ضیا فت خدا بر سر سفره سحر

و افطارشان بمب‌های ویرانگر است.

مردم این سرزمین به راستی در این ماه میهمان خدا هستند

و با شهادتشان برای ابد میهمان خدا خواهند بود.

سرزمینی را می‌شناسم که نوجوان آن را به جرم دفاع از

سرزمین اشغال شده‌اش زنده زنده او را در آتش می‌سوزانند. مرگ و نفرین بر محافل حقوق بشری که چشم و گوششان کر شده

و نمی بینند این همه ظلمی را که به یک ملت می‌رود،

حتما از نگاه بی‌فروغ آنها این همه زن و کودک بی‌دفاع که کشته می‌شوند انسان نیستند!

البته روی سخن من نه محافل حقوق بشری.

نه دولتهای غربی و نه دولتهای عربی که اگر غیرتی داشتند

امروز صهیونیزمی نبود، بلکه روی سخن من مردم آزاده جهان است.

چطور می‌توان شاهد بود که ده‌ها تن بمب بر سر ملتی بی‌دفاع

و مظلوم ریخته شود و جهان در یک سکوت مرگبار فرو رود!

چگونه می‌توان پیکر بی‌جان و آغشته به خون کودکان بی‌دفاع را دید

و سکوت کرد!

بیاییم همگی ندا دهیم که مردم غزه آغوش ما پناه شماست.

به آنها بگوییم که این تصاویر کودکان آغشته به خون

در حافظه تاریخی ما می‌ماند و دلهایمان برای همیشه نسبت به غاصبان و جلادان صهیونیزم پر از نفرت باقی خواهد ماند. و در آخر به مردم غزه بگوییم

ما در کنار شما هستیم دلهای‌مان با شماست، و به شما به خاطر پایداری

و استقامتتان و شجاعتتان درود می‌فرستیم.

یادداشت مجید مجیدی در حمایت از مردم غزه

تشکر ازhttp://fararu.com